Dzień Solidarności
Dzień Solidarności (pełna nazwa:
Dzień Solidarności i Wolności) to polskie święto państwowe
obchodzone od roku 2005. Święto to obchodzone jest w rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych w Gdańsku 31 sierpnia 1980 roku.
Porozumienia Sierpniowe
Porozumienia kończące strajki sierpniowe w 1980 roku, zawarte
przez ówczesny rząd PRL z komitetami strajkowymi w Szczecinie (30 sierpnia), w Gdańsku (31 sierpnia),
w Jastrzębiu-Zdroju (3 września), w Hucie Katowice (11 września). W imieniu komitetów strajkowych
porozumienia sygnowali: Marian Jurczyk (Szczecin), Lech Wałęsa (Gdańsk), Jarosław Sienkiewicz (Jastrżębie-Zdrój),
Zbigniew Kupisiewicz (Huta Katowice). Z ramienia PZPR porozumienia sierpniowe sygnowali:
Kazimierz Barcikowski (Szczecin), Mieczysław Jagielski (Gdańsk), Aleksander Kopeć (Jastrzębie-Zdrój),
Franciszek Kaim (Huta Katowice).
NSZZ Solidarność
Dzięki podpisaniu
Porozumień Sierpniowych możliwym stało się zarejestrowanie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego
"Solidarność".
NSZZ „Solidarność” został zarejestrowany w dniu 10 listopada 1980 roku przez Sąd Wojewódzki w Warszawie.
Ustawa z dnia 27 lipca 2005 roku o ustanowieniu dnia 31 sierpnia Dniem Solidarności i Wolności
W celu upamiętnienia 25. rocznicy historyczniego zrywu Polaków do wolności, uchwala się, co następuje:
- Dzień 31 sierpnia ustanawia się Dniem Solidarności i Wolności
- Dzień Solidarności i Wolności jest świętem państwowym
- Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Dz.U. 2005 nr 155 poz. 1295
Lista 21 postulatów z 17 sierpnia 1980
Lista 21 poniższych postulatów została wpisana przez UNESCO w 2003 roku na listę
najbardziej wartościowych dokumentów świata – (UNESCO - Pamięć Świata).
- Akceptacja niezależnych od partii i pracodawców wolnych związków zawodowych, wynikająca z ratyfikowanej przez PRL Konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej wolności związkowych.
- Zagwarantowanie prawa do strajku oraz bezpieczeństwa strajkującym i osobom wspomagającym.
- Przestrzegać zagwarantowaną w Konstytucji PRL wolność słowa, druku, publikacji, a tym samym nie represjonować niezależnych wydawnictw oraz udostępnić środki masowego przekazu dla przedstawicieli wszystkich wyznań.
-
a) przywrócić do poprzednich praw: – ludzi zwolnionych z pracy po strajkach w 1970 i 1976, – studentów wydalonych z uczelni za przekonania,
- b) zwolnić wszystkich więźniów politycznych (w tym Edmunda Zadrożyńskiego, Jana Kozłowskiego, Marka Kozłowskiego),
- c) znieść represje za przekonania.
- Podać w środkach masowego przekazu informację o utworzeniu Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego oraz publikować jego żądania.
- Podjąć realne działania mające na celu wyprowadzenie kraju z sytuacji kryzysowej poprzez:
a) podawanie do publicznej wiadomości pełnej informacji o sytuacji społeczno-gospodarczej,
- b) umożliwienie wszystkim środowiskom i warstwom społecznym uczestniczenie w dyskusji nad programem reform.
- Wypłacić wszystkim pracownikom biorącym udział w strajku wynagrodzenie za okres strajku jak za urlop wypoczynkowy z funduszu CRZZ.
- Podnieść wynagrodzenie zasadnicze każdego pracownika o 2000 zł na miesiąc jako rekompensatę dotychczasowego wzrostu cen.
- Zagwarantować automatyczny wzrost płac równolegle do wzrostu cen i spadku wartości pieniądza.
- Realizować pełne zaopatrzenie rynku wewnętrznego w artykuły żywnościowe, a eksportować tylko i wyłącznie nadwyżki.
- Wprowadzić na mięso i przetwory kartki – bony żywnościowe (do czasu opanowania sytuacji na rynku).
- Znieść ceny komercyjne i sprzedaż za dewizy w tzw. eksporcie wewnętrznym.
- Wprowadzić zasady doboru kadry kierowniczej na zasadach kwalifikacji, a nie przynależności partyjnej, oraz znieść przywileje MO, SB i aparatu partyjnego poprzez: zrównanie zasiłków rodzinnych, zlikwidowanie specjalnej sprzedaży itp.
- Obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do 50 lat, a dla mężczyzn do lat 55 lub [zaliczyć] przepracowanie w PRL 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn bez względu na wiek.
- Zrównać renty i emerytury starego portfela do poziomu aktualnie wypłacanych.
- Poprawić warunki pracy służby zdrowia, co zapewni pełną opiekę medyczną osobom pracującym.
- Zapewnić odpowiednią liczbę miejsc w żłobkach i przedszkolach dla dzieci kobiet pracujących.
- Wprowadzić urlop macierzyński płatny przez okres trzech lat na wychowanie dziecka.
- Skrócić czas oczekiwania na mieszkanie.
- Podnieść diety z 40 zł do 100 zł i dodatek za rozłąkę.
- Wprowadzić wszystkie soboty wolne od pracy. Pracownikom w ruchu ciągłym i systemie 4-brygadowym brak wolnych sobót zrekompensować zwiększonym wymiarem urlopu wypoczynkowego lub innymi płatnymi dniami wolnymi od pracy.